Tuinplanten stekken

Heeft u tuinplanten of struiken waar u dol op bent en meer van zou willen? Dan is stekken een goede manier. Naast stekken kunt u tuinplanten vermeerderen door ze te delen, zaaien of afleggen. Lees hier hoe en wanneer u uw tuinplanten of heesters stekt.

Vermeerderen door stekken

Een goed moment om te stekken is het voorjaar. Op dat moment is de plant volop aan het groeien. Maar ook in de zomer en herfst kunt u nog stekken nemen. Eigenlijk werkt stekken met de meeste planten hetzelfde:

1. Snijd een takje af waar nog minstens drie blaadjes aan zitten, een jonge tak die niet bloeit is het beste. Bij heesters mag de onderzijde iets verhout en de bovenzijde soepel en nog groen zijn.
2. Verwijder eventueel de onderste twee blaadjes weg en snijd het takje recht af.
3. Knip de blaadjes die blijven zitten doormidden, dan verdampt het miniplantje minder vocht.
4. Gebruik zaai- en stekgrond om de stek in te zetten, die is heel fijn en houdt vocht goed vast. Potgrond of andere grond is al snel te zwaar. Eventueel kunt u potgrond vermengen met zand en compost en deze verkruimelen om het zo luchtiger te maken.
5. Bedek het potje met plastic. Hierdoor wordt warmte en vocht vastgehouden. Af en toe laten luchten.
6. Zet ze niet buiten in de kou, maar op een koele lichte plek binnen of in de kas en geef water tot het plantje zo groot is, dat ze na de nachtvorsten (half mei) naar buiten kunnen.
7. Na een maandje zouden er worteltjes moeten verschijnen. Een goed teken is natuurlijk als er uitlopers tevoorschijn komen.

Het lukt niet altijd, dus neem meerdere stekken. Het gebruiken van stekpoeder kan helpen; hierin doopt u de onderzijde van de stek voordat u ze in de stekgrond zet.

Wat is stekken

Door te stekken vermeerdert u de plant door een stukje van de plant te nemen en dit te laten wortelen. Het is een soort klonen, want de nieuwe plant krijgt alle kenmerken van de moederplant mee. Dit noemen we ook wel vegetatieve vermeerdering.

Vegetatieve en generatieve vermeerdering

Vegetatieve vermeerdering of voortplanting, betekent dat nieuwe planten kopieën van de moederplant worden. Dezelfde eigenschappen zoals bloemkleur of resistentie tegen ziekten. Het is dus dé manier om er zeker van te zijn dat u dezelfde plant opkweekt. Andere vormen van vegetatieve vermeerdering zijn delen of scheuren, wortelstekken, enten of oculeren.

Generatieve of geslachtelijke vermeerdering gebeurt door middel van zaaien of bestuiven. Het resultaat is een plant die kenmerken meekrijgt van verschillende voorouders; je weet dus nooit helemaal zeker wat de uitkomst is. Zo kan het zijn dat als u bloemzaden verzamelt en deze uitzaait u een andere bloemkleur krijgt dan de plant waar het zaad vandaan komt. 

Lees meer over hoe u planten zaait. 

Stekken, delen of afleggen

Naast stekken is het delen van vaste planten een makkelijke manier om meer van dezelfde tuinplanten op te kweken. Door vaste tuinplanten te delen, door scheuren, snijden of hakken, kunt u uw border ook verjongen. 

Lees meer over hoe u vaste planten deelt.

Afleggen doet u door jonge takken vast te pinnen op de grond. Vanuit een oog, een verdikking op de steel, worden nieuwe worteltjes gevormd. Vervolgens kunt u de stengel lossnijden van de moederplant en het gewortelde deel elders uitplanten. Munt en bosaardbei zijn voorbeelden van planten waarbij u het bijna ziet gebeuren dat stengels die op de grond liggen wortelen. Maar ook bij klimplanten is dit een goede methode.

Enten en oculeren gebeurt veelal bij fruitbomen en rozen. Enten worden gemaakt op een andere, vaak wilde, onderstam. Bijvoorbeeld omdat deze heel ziekteresistent zijn. De ent en de onderstam worden schuin afgesneden en aan elkaar vastgezet. Op dat punt zullen ze vergroeien. Bij oculeren werkt het ongeveer hetzelfde alleen gebeurt dit met een oog, van meestal de roos. Het oculatiepunt bij rozen is vaak de plek waar een verdikking te zien is en die in de winter wat bescherming kan gebruiken.